Grupaszastazaurów czyli ichtiozaury wielkości wielorybów z późnego triasu.

#paleontologia #paleoart #gadymorskie #paleontologiaboners

źródło: images-wixmp-ed30a86b8c4ca887773594c2.wixmp.com

Kryptoklid i ichtiozaury w tle

#paleontologia #gadymorskie #paleoart #paleontologiaboners

źródło: images-wixmp-ed30a86b8c4ca887773594c2.wixmp.com

Mężczyźni stoją obok obok skamieliny Ichtiozaura w Warwickshire, bez dokładnej daty.

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #fotohistoria #paleontologia #myrmekochoria pokaż całość

źródło: 1.jpg

Mosasaurus hoffmani - czyli ten najbardziej znany mozazaur i Parapuzosia seppenradensis - największy gatunek amonitów (tu człowiek obok muszli do porównania)

#paleoart #paleontologia #gadymorskie - gdzie postuję różne wymarłe gatunki gadów morskich pokaż całość

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: images-wixmp-ed30a86b8c4ca887773594c2.wixmp.com

Kostniakomiesaki to niezwykle agresywne i bardzo bolesne nowotwory złośliwe, patolodzy na klatce zaś pokazują, że także bardzo stare, o historii sięgającej setek milionów lat.
http://elavepene.us/link/4793331/triasowy-miesak-czyli-praprzodkowie-zolwi-tez-chorowali-na-nowotwory/

#nauka #ciekawostki #paleontologia #medycyna #liganauki #ligamozgow #mikroreklama pokaż całość

źródło: aaa.jpg

Amargazaur ma nowego krewnego - Bajadazaura (｡◕‿‿◕｡)

#paleontologia #paleoart #dinozaury

źródło: images-wixmp-ed30a86b8c4ca887773594c2.wixmp.com

#paleontologia się cute and adorable (｡◕‿‿◕｡)

6 lutego ogłoszono odkrycie nowego gatunku owiraptora - Gobiraptor minutus. Miał stosunkowo twardą czaszkę, co sugeruję, że żywił się twardymi nasionami lub mięczakami. Odkrycia dokonano (jak zresztą wskazuję nazwa) na terenie pustyni Gobi w Mongolii w Kotlinie Nemegt. Skamieliny znajdowały się skałach mających 70 mln lat.

Źródło: msn

#dinozaury pokaż całość

źródło: img-s-msn-com.akamaized.net

Uroczy obrazek gorgozaurów zimą ;)

Rys. Julio Lacerta

#paleontologia #dinozaury #paleontologiaboners #paleoart #zwierzaczki

źródło: cdn.shopify.com

#paleontologia kiedyś to były wielbłądy, nie to co teraz ヽ( ͠°෴ °)ﾉ

Tak pięknie prezentował się titanotylopus, który wyginął 30 tys. lat temu. Dorosły osobnik osiągał 3,5 metra wzrostu i żył na terenie Ameryki Północnej

źródło: FB Paleontology
#megafauna

źródło: 1549366940347.jpg

Szonizaur, triasowy ichtiozaur wielkości wieloryba (21 metrów)
#paleontologia #paleoart #gadymorskie

źródło: pbs.twimg.com

Czytamy naturę #9 | Robotyczne skamieliny - Kratery nocą - Oszukać pęcherz
http://www.youtube.com/watch?v=fTlbziWKbEE

Niestety znowu zostałem ubiegnięty, ale komu leży na sercu ratowanie poziomu głównej:), niechaj wykopuje wykopalisko:
http://elavepene.us/link/4770217/robotyczne-skamieliny-kratery-noca-oszukac-pecherz-czytamy-nature-9/

1) Robotyczne skamieliny 01:20
Pytanie brzmi: jak właściwie chodził żyjący 280 mln lat temu czworonóg z gatunku Orobates pabsti? Odpowiedź wymagała prześwietlania spacerujących kajmanów, modelowania prastarych odcisków stóp, tworzenia symulacji komputerowych oraz skonstruowania rzeczywistego robota spacerującego jak Orobates. Ale wygląda na to, że się udało... Piękny artykuł - paleontologia, robotyka i biomechanika w jednym. #paleontologia #paleontologiaboners #robotyka

2) Kratery nocą 12:46
Nie jest łatwo ustalić, kiedy właściwie powstał dany krater. Tym razem, dzięki danym z Lunar Reconnaissance Orbiter, satelity orbitującego wokół Księżyca, udało się to ustalić z niezłą dokładnością dla ponad setki kraterów księżycowych. Okazuje się, że ok. 290 mln lat temu tempo kraterowania w Układzie Słonecznym nagle wzrosło. #kosmos #astronomia

3) Oszukać pęcherz 17:17
"Medycyna czyni cuda" - naprawdę. Ot, taki na przykład artykulik. Po pierwsze: owinięty wokół pęcherza moczowego czujnik, który sprawdza stopień jego napełnienia; po drugie: aktywowany światłem system tymczasowego paraliżowania nerwów wywołujących opróżnienie pęcherza. Po połączeniu uzyskujemy kontrolę nad oddawaniem moczu z poziomu aplikacji mobilnej. #medycyna #biotechnologia

Źródła:
1) Nyakatura, J. A., Melo, K., Horvat, T., Karakasiliotis, K., Allen, V. R., Andikfar, A., ... & Fischer, M. S. (2019). Reverse-engineering the locomotion of a stem amniote. Nature, 565(7739), 351. [http://doi.org/10.1038/s41586-018-08... ]
2) Mazrouei, S., Ghent, R. R., Bottke, W. F., Parker, A. H., & Gernon, T. M. (2019). Earth and Moon impact flux increased at the end of the Paleozoic. Science, 363(6424), 253-257. [ http://doi.org/10.1126/science.aar4058 ]
3) Mickle, A. D., Won, S. M., Noh, K. N., Yoon, J., Meacham, K. W., Xue, Y., ... & Kim, D. H. (2019). A wireless closed-loop system for optogenetic peripheral neuromodulation. Nature, 565, str. 361–365. [ http://doi.org/10.1038/s41586-018-08... ]

#conowegownejczer #nauka #liganauki #ligamozgow #gruparatowaniapoziomu pokaż całość

Prawie każdy fan dinozaurologii natknął się na niesamowite stworzenie, którym jest tytułowy dinozauroid. Wokół niego narosło wiele fikcji, które nie za wiele mają wspólnego z pierwotnymi założeniami. Musicie wybaczyć mi przydługi wstęp, jednak jest on potrzebny do zbudowania odpowiedniego tła i kontekstu. Zaczynamy.

Gdy w 1969 roku John Ostrom opisał deinonycha (Deinonychus antirrhopus), którego szczątki spoczywały w muzeum ponad 30 lat, zapoczątkował zmianę w powszechnym postrzeganiu dinozaurów. Wcześniej uważano je za powolne i głupie stworzenia, niejako skazane na wymarcie. Jednak deinonych był zaskakująco lekko zbudowany i zwinny, bardziej ptasi niż gadzi. Ostrom wysnuł tezę mówiącą, że dinozaury były szybkie, inteligentne i opiekowały się potomstwem, a do tego przynajmniej niektóre z nich mogły być ciepłokrwiste (wplótł w swoje rozważania także to, że ptaki pochodzą od dinozaurów). Tezy te rozwinął Robert Bakker, dawny student Ostroma. Pomimo tego, że panowie nie zawsze się zgadzali ze sobą, to zapoczątkowali rewolucję, która dziś jest znana jako renesans dinozaurów. W kolejnych latach odkrycia i badania potwierdzały tezy Ostroma i Bakkera i dziś (z kilkoma wyjątkami) są brane za pewnik. I właśnie ta rewolucja natchnęła pewien eksperyment myślowy.

deinonych; klasyczna, chociaż już nieaktualna, rekonstrukcja autorstwa Roberta T. Bakkera, 1968 rok

REPTILIANIE 2.0

Do końca lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku w niektórych utworach science fiction zaczęły pojawiać się inteligentne dinozaury, jednak był to jeszcze niszowy pomysł (np. Day of the Hunters i Big Game Isaaca Asimova). W roku 1974 w USA telewizja NBC zaczęła nadawać serial Land of the Lost (w Polsce znamy raczej jego remake z 1991 r., emitowany na RTL7 pod tytułem Zaginiony ląd – Dolina Jurajska). Produkcja opowiada o rodzinie Marshallów, która trafia do tajemniczej krainy – tytułowego zaginionego lądu. Żyją tam dinozaury oraz rozmaite fantastyczne bestie i stwory, m.in. slistaki (w org. Sleestak). Slistaki to humanoidalne gady, właściwie jaszczury, które miały olbrzymie, czarne oczy (w serialu jest to przystosowanie do życia w ciemności). Stworzenia te mogą kojarzyć się z szarakami; kosmitami spopularyzowanymi przez serial Z archiwum X, chociaż dinozauroid znacznie bardziej przypominał gości z innej planety.

Sleestak, Land of the Lost, 1974–1976

W 1977 r została opublikowana książka Carla Sagana (tak, tego Carla Sagana) Rajskie smoki. Pozycja ta raczej nie jest dobrze znana na naszym rynku, jednak w USA (i szerzej na Zachodzie) stała się niezwykle popularna, a autor zdobył za nią Nagrodę Pulitzera. Pełny tytuł książki, The Dragons of Eden: Speculations on the Evolution of Human Intelligence, rozjaśnia nieco kwestię tego, o czym właściwie ona jest. Oprócz rozważań na temat ludzkiej inteligencji oraz jej pochodzenia Sagan pokusił się także o hipotetyzowanie na temat dalszego jej rozwoju, sztucznej inteligencji i dołożył kilku rozważań z gatunku „Co by było, gdyby…?”. Jeden z takich pomysłów zakładał rozwinięcie się wysokiej inteligencji u dinozaurów, gdyby te nie wyginęły 66 mln lat temu.

DINOZAUROID JAKI JEST, KAŻDY WIDZI

Ale przejdźmy dalej. W 1982 roku, Kanadyjczycy: paleontolog Dale Russell oraz rzeźbiarz Ron Séguin, opisali i zrekonstruowali wygląd Stenonychosaurus inequalis oraz jego hipotetycznego potomka: dinozauroida. Chyba każdy, kto kiedyś został dosyć chłodno przyjęty przez rozmaitych paleontologów, to jednak był na tyle nośny, że trafił do popkultury i popnauki. I dał początek przekonaniu mówiącemu, że troodon był najinteligentniejszym dinozaurem (ewentualnie jednym z najinteligentniejszych). Dlaczego troodon?

Niedługo po tym, jak Russell i Séguin zrekonstruowali swojego stenonychozaura, został on wcielony do rodzaju Troodon i właśnie ta informacja poszła w świat. Co ciekawe, dopiero w 2017 r. Aaron van der Reest i Philip Currie udowodnili ważność gatunku S. inequalis (oraz kilku innych), a tym samym Troodon formosus jest obecnie gatunkiem o wątpliwej ważności. Może być uznany za tak zwane nomen dubium – oznacza to, że nie posiada żadnych cech, które odróżniałyby go od innych gatunków (co nie dziwi, jeśli weźmiemy pod uwagę to, że holotyp – czyli okaz typowy, na podstawie którego opisano cały gatunek – to tylko pojedynczy ząb).

dinozauroid, Russella i Séguina 1982

Russell i Séguin wybrali stenonychozaura jako przodka dinozauroida m.in. ze względu na duże rozmiary mózgu. Według ich wyliczeń miał największą wartość współczynnika encefalizacji (EQ) spośród wszystkich znanych dinozaurów. Dziś wiemy, że jednak nie jest to prawda: EQ informuje o tym, o ile większy (lub mniejszy) jest mózg danego zwierzęcia, niż miałoby to wynikać z jego rozmiarów ciała. EQ równe 1 to standard (taki wynik ma kot domowy), 2 oznacza mózg dwa razy większy, a 0,5 dwa razy mniejszy niż ten, którego moglibyśmy się spodziewać.

EQ stenonychozaura wynosiło 5,8. To naprawdę sporo; dla porównania szympansy mają do 2,5, delfiny przekraczają 4, a średnia u ludzi mieści się w przedziale 7,4-7,8. Problem z tym, że do obliczeń użyto szczątków nie w pełni dorosłego osobnika, a młode wielu zwierząt (w tym dinozaurów) mają proporcjonalnie większe niż dorosłe głowy. Sam współczynnik encefalizacji nie jest też jakimś twardym dowodem, a jedynie ukazuje pewne tendencje. Został stworzony do badania ssaków i to tych średnich rozmiarów – u bardzo małych i bardzo dużych gatunków niezbyt się sprawdza. Jeszcze słabiej radzi sobie z grupami innymi niż ssaki.

czaszka dinozauroida, Russella i Séguina 1982

Pochodzący więc od wyjątkowo rozwiniętego – według teorii Kanadyjczyków – stenonychozaura dinozauroid miał więc mieć mocno rozwiniętą mózgoczaszkę przy jednocześnie zredukowanej trzewioczaszce; pysk zwierzęcia przybierał więc formę czegoś na kształt twarzy. Oczy były nad wyraz duże, a pysk nieuzębiony (zmniejszenie rozmiaru paszczy miałoby redukować liczbę zębów aż do ich całkowitego zaniku), ale za to pokryty zrogowaciałym dziobem. Stwór Russella i Séguina miał krótką szyję, by łatwiej mu było utrzymać ciężar dużej głowy. Również z tego powodu cała sylwetka stała się pionowa. Ogon ulec miał całkowitemu zanikowi, gdyż nie był już potrzebny do zachowania równowagi. Dinozauroid miałby chodzić na całych stopach (a nie na palcach, jak to robiły teropody), co miało pomóc w utrzymaniu wyprostowanej sylwetki. Autorzy publikacji założyli także, że stworzenie będzie żyworodne (stąd ich model ma pępek), gdyż uznali, że wpłynie to korzystniej na rozwój mózgu niż jajorodność.

KOLOS NA GLINIANYCH NOGACH

Całkiem spójnie to brzmi, tyle że te założenia są błędne. Dinozauroid wygląda jak gad zbudowany na ludzkim szkielecie i bardziej przypomina fantastycznego potwora niż istotę, która rzeczywiście mogłaby się pojawić na świecie. Zresztą nie raz i nie dwa był łączony z kosmitami, reptilianami i różnymi teoriami spiskowymi – na to już jednak twórcy pomysłu humanoidalnego dinozaura nie mogli mieć wpływu.

Wspomnieć należy jeszcze o argumencie Simona Conwaya Morrisa. Ten brytyjski paleontolog uznał, że ludzie wyglądają tak, jak wyglądają, ponieważ jest to najlepszy kształt dla zwierzęcia o tak mocno rozwiniętej inteligencji, przynajmniej w warunkach ziemskich. Dlatego w czasie ewolucji zaszłaby konwergencja i inne inteligentne gatunki byłyby z grubsza humanoidalne. Konwergencja w biologii ma miejsce wtedy, gdy niespokrewnione ze sobą (przynajmniej niezbyt blisko) organizmy wytwarzają podobne cechy przystosowawcze, np. ryby, delfiny i ichtiozaury miały podobny kształt ciała, gdyż bardzo dobrze sprawdza się on w środowisku morskim.

modele dinozauroida i stenonychozaura, Russella i Séguina 1982

Co prawda nie znamy innych inteligentnych gatunków (przynajmniej na ludzkim poziomie), jednak raczej mało prawdopodobne jest to, że humanoidalny kształt ciała jest jedynym odpowiednim do wykształcenia się wysokiej inteligencji. To, jak wyglądamy, jest pokłosiem wyglądu naszych przodków. Małpy naczelne są przystosowane do poruszania się po drzewach, a zwłaszcza do zwisania z gałęzi. To przez to straciły ogon, mają prosty kręgosłup, klatkę piersiową nieco spłaszczoną grzbietobrzusznie, łopatki umiejscowione na plecach, barki zdolne do ruchu w kącie 360°, niewielki wyrostek łokciowy umożliwiający pełne wyprostowanie ręki w łokciu oraz wiele innych cech. Od pasa w górę nie różnimy się zbytnio od innych naczelnych i właściwie jesteśmy naczelnymi z nadwyraz długimi nogami i szeroką miednicą.

Ale wracając do tematu: kształt czaszki dinozauroida znany z projektów jest efektem przypisania zwierzęciu ludzkich cech. Zresztą podobnie jak budowa kręgosłupa, miednicy czy stóp (szczególnie te rzucają się w oczy). Nie ma przesłanek, które przeczyłyby zachowaniu poziomej sylwetki przez inteligentne dinozaury. Pionowa postawa nie jest też wymagana do utrzymania dużej głowy; wiele dzisiejszych zwierząt ma czaszki znacznie większe i masywniejsze niż ludzie, jednak różnią się od nas kształtem. Słonie dźwigają większe mózgi, jeszcze większe czaszki, a jednak nie są humanoidalne. Po prostu wyglądają tak, a nie inaczej, ponieważ startowały od wyglądu swoich przodków, którzy to niezbyt przypominali małpy naczelne. Można by się nawet pokusić o hipotezę mówiącą, że superinteligentne słonie niezbyt musiałyby zmienić kształt ciała, by sprawnie używać narzędzi – trąba całkiem dobrze zastępuje im przecież przeciwstawny kciuk.

współczesna rekonstrukcja stenonychozaura, autor:cisiopurple

Domniemana żyworodność dinozauroida też jest niezbyt poprawną teorią. Oczywiście, czysto hipotetycznie, mogłaby się u niego pojawić taka cecha, jednak od 66 mln lat żaden dinozaur (tzn. ptak) jej nie wykształcił. Żyworodność w niejednej postaci pojawiła się u wielu grup kręgowców; oprócz ssaków także u ryb kostno- (np. akwariowy gupik) i chrzęstnoszkieletowych (niektóre rekiny), płazów (salamandra czarna), węży czy jaszczurek. Jednak archozaury, a tym właśnie są ptaki, inne dinozaury i krokodyle twardo trzymają się jajorodności. Russell i Séguin zdawali się przy tym wiedzieć, że ich eksperyment myślowy nie był poparty specjalnie silnymi przesłankami, gdyż w ostatnim zdaniu swojej publikacji zaprosili innych naukowców do przedstawienia alternatywnych rozwiązań.

DZISIEJSZA REINKARNACJA

Wyżej wspomniałem, że raczej niewielu paleontologów zareagowało entuzjastycznie na dinozauroida. Jednak w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku zrobiło się o nim głośno. Najpierw trafił do książek popularnonaukowych, a później do popkultury. Często koncepcja Russella była źle rozumiana: przedstawiano ją jako pewnik i coś, co bez wątpienia pojawiłoby się, gdyby nieptasie dinozaury nie wymarły. Niekiedy nawet był opisywany jako ważny rodzaj/gatunek! Po latach Dale Russell przyznał, że gdyby wiedział, jak zostanie odebrany jego eksperyment myślowy, to nigdy nie zdecydowałby się na przedstawienie go światu. Dzisiaj dinozauroid jest nadal żywy w nieco bardziej „sensacyjnych” zakamarkach internetu.

Nie tak dawno, ledwie kilka lat temu, artysta Cevdet Kösemen stworzył uwspółcześnioną wersję dinozauroida, którą nazwał Avisapiens saurotheos. Ta wersja miała wygląd teropoda z poziomym ułożeniem ciała, długim ogonem i pyskiem. Oczywiście mózgoczaszka była znacznie powiększona, a stworzenie było pokryte piórami. Pierwszy rysunek był tylko zabawą, jednak zdobył pewną popularność i sam pomysł zaczął się rozwijać. Wielu ludzi, zwłaszcza społeczność deviantart.com, zaczęła dodawać swoje trzy grosze.

Avisapiens saurotheos, autor: C. M. Koseman

Dinozauroid jest świetnym przykładem na to, jak niezrozumienie, nieumyślne bądź celowe, oraz pogoń za sensacją i niesprawdzanie źródeł mogą powodować wiele nieporozumień. Dziś pomysł Russella i Séguina wydaje się nieco zapomniany i traktowany jako ciekawostka, jednak 15-30 lat temu często był przedstawiany jako niepodważalny fakt pomimo tego, że praktycznie od razu był krytykowany przez specjalistów, a nawet sami autorzy niejednokrotnie zaznaczali, że jest to tylko luźne rozważanie.

Źródła, na których się opierałem są na moim blogu. Jakby się komuś chciało, to zapraszam do wykopania znaleziska. Będzie mi miło (｡◕‿‿◕｡)

blog
fb

Podziękowania dla @Tiszka która zredagowała ten tekst (i wyłapała kilka błędów).

Zdjęcie na dole jest autorstwa paleontologa Michaela J. Ryana.

#paleontologiaboners - wpisy i ciekawostki paleontologiczne
#paleoart - to co wyżej + ładne obrazki z dinozaurami i mamutami

#paleontologia #ewolucja #dinozaury #biologia #ciekawostki #nauka #gruparatowaniapoziomu pokaż całość

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: 66.media.tumblr.com

Temnodontozaur polujący na młodego ichtiozaura, choć oba należą do ichtiozaurów, wczesna jura (ichtiozaury pojawiły się w środkowym triasie i zaczęły zanikać w kredzie aż na początku późnej wymarły)

#paleontologia #paleoart #gadymorskie

źródło: pbs.twimg.com

Iguanodon

#paleontologia #paleoart #dinozaury

źródło: pbs.twimg.com

"Czytamy naturę" wraca po przerwie świątecznej! ( ͡° ͜ʖ ͡°)

http://www.youtube.com/watch?v=EYI790QKHZ4

Tradycyjnie zachęcam też do wykopywania:
http://elavepene.us/link/4746579/czytamy-nature-7-gigantyczny-polski-prassak-neon-w-plaszczu-plyn-z-tlumem/
Na razie połowa odcinków lądowała na główne, więc całkiem skutecznie walczymy o lepsze jutro. ( ͡° ͜ʖ ͡°)

W tym odcinku:
1) Gigantyczny polski pra-ssak
Polscy paleontolodzy Tomasz Sulej i Grzegorz Niedźwiedzki odkryli nowy gatunek cynodonta. Nazwali go Lisowicia bojani. Wyjaśniam, dlaczego to nie dinozaur, czym właściwie są dinozaury, dlaczego 9 ton to naprawdę bardzo dużo jak na cynodonta oraz jak chodziła Lisowicia. #biologia #paleontologia

2) Neon w płaszczu
Zaczyna się niewinnie, by nie powiedzieć - bądźmy szczerzy - nudno: od badań izotopów neonu w skałach dna oceanicznego. Wszystko jednak po to, aby ustalić, w jakim stopniu młodziutka, dopiero co powstająca Ziemia, nasyciła się gazami pierwotnej mgławicy słonecznej. To zaś po to, abyśmy lepiej rozumieli, w jakim tempie powstają planety skaliste w Kosmosie. #kosmos #geologia

3) Płyń z tłumem
Człowieka można opisywać przy pomocy narzędzi psychologii, socjologii i ekonomii, ale również... hydrodynamiki. Opisuję badanie "płynu ludzkiego" - jak żwawo się przemieszcza, w jakim tempie, jaką ma "lepkość" i tak dalej. Stawką jest lepsze zarządzanie ewakuacją stadionów, ale też realistycznie wyglądające tłumy w filmach i grach komputerowych. #hydrodynamika (aż dwoje obserwujących, w końcu macie coś dla siebie:)!)

Źródła:
1) Sulej, T., & Niedźwiedzki, G. (2018). An elephant-sized Late Triassic synapsid with erect limbs. Science, nr 6422 (04.01.2019), str. 78-80. [ http://doi.org/10.1126/science.aal4853 ]
2) Williams, C. D., & Mukhopadhyay, S. (2019). Capture of nebular gases during Earth’s accretion is preserved in deep-mantle neon. Nature, 565, str. 78-81. [ http://doi.org/10.1038/s41586-018-07... ]
3) Bain, N.,& Bartolo, D. (2019). Dynamic response and hydrodynamics of polarized crowds. Science , nr 6422 (04.01.2019), str. 46-49. [ http://doi.org/0.1126/science.aat9891 ]

#nauka #liganauki #ligamozgow #gruparatowaniapoziomu #conowegownejczer pokaż całość

Protoceratops

#paleontologia #paleoart #dinozaury

źródło: pbs.twimg.com

Hejo,

ostatnio w dyskusji ze znajomymi wyszedł mi na wpół poważny, za to dlugi "wykład" - pomyślałam więc, że się z wami podzielę. Uwaga, to raczej trochę ciekawostek i przycyznek do dyskusji (albo i podstawa do tejże), niż stricte naukowy wywód edukacyjny, więc czujcie się w prawie wytykać i dissować. Mam nadzieję, że mimo to się spodoba :)

_________________

W biologii istnieje proces ewolucyjny zwany konwergencją. To słowo oznaczające ewolucyjne wykształcenie się takich samych cech u stworzeń niespokrewnionych ze sobą lub spokrewnionych w dalekim stopniu - np. nietoperze i wróble mają przednie kończyny przekształcone w skrzydła, mimo że ostatni wspólny przodek obu tych stworzeń żył zapewne jakieś 320 mln lat temu lub dawniej i definitywnie skrzydeł nie miał. To jeden z najczęściej przywoływanych przykładów, ale nie jedyny i nie najbardziej spektakularny.

Czasami konwergencja działała tak pokrętnie, że trudno było wręcz uwierzyć, że stworzenia nie są spokrewnione. Ryby, delfiny i ichtiozaury dzielą niemal identyczną budowę ciała, przynajmniej zewnętrznie, mimo że pochodzą z różnych gromad kręgowców, często dzielą je miliony lat ewolucji, a w dwóch przypadkach dotyczy to zwierząt, które wróciły do wody z lądu.

Prehistoryczne koty dzieliły terytoria z inną rodziną ssaków, które wyglądały tak bardzo podobnie do kotów, że początkowo uznano je za wymarłe gatunki lwów, tygrysów i panter - nimrawidami, a w Australii dodatkowo z tylakosmilami, tygrysopodobnymi torbaczami szablozębnymi (bo czemu, kuźwa, nie). Ba, jeszcze do niedawna, jakieś 100 lat temu, po Australii zachrzaniały torbacze wyglądające jak szakale, tzw. wilki workowate, które totalnie dałoby radę pomylić z piesełem.

Nie wszystkie przykłady działania konwergencji ewolucyjnej są tak spektakularne. Czasem dotyczą drobniejszej cechy - przykładowo kolczatki i echidny mają kolce, podobnie jak jeże i jeżozwierze. Sępy w Afryce totalnie przypominają kondory z Ameryki Południowej, chociaż niespecjalnie się ze sobą krzyżowały podczas ostatnich 20 milionów lat. Róże mają kolce jak kaktusy, pandy mają przeciwstawne kciuki (nie żeby miało im to pomóc przetrwać, są głupie jak but), jagoda i jabłko to owoce i służą temu samemu celowi, mimo różnego pochodzenia (btw., jabłonce bliżej genetycznie do truskawki niż do dębu), delfiny i nietoperze używają echolokacji, a nawet taka zdaje się oczywista rzecz jak oczy: u kręgowców wyewoluowały zupełnie inaczej, w innym okresie i mają inną budowę niż u np. ośmiornic i krewetek. Boom.

Ale, oto jest pytanie, dlaczego tak się dzieje? Większość ludzi uważa, że jeśli ewolucja działa i coś wymyśli dobrze, to potem się tego trzyma, a jeśli coś wyginie, to oznacza, że nie było dobre. Otóż nie do końca. Jeśli gatunki rozdzielone są barierami geograficznymi (weźmy przykład Australii odseparowanej od innych kontynentów), ale żyją w podobnych warunkach, to jest duża szansa, że żyjące tam gatunki metodą prób i błędów wypłodzą te same rzeczy. Ze względu na budowę standardowego kręgowca (4 kończyny, czaszka z mózgiem na końcu ciała, ruchoma szyja, płuca, żołądek i jelita, kręgosłup z kręgów itp.) liczba mutacji, które pozwalają przeżyć nie jest nieskończona, a przetrwają tylko te, które są wystarczające do przedłużenia gatunku. Dlatego wilk workowaty - jako drapieżnik polujący na niedużą, ale szybką ofiarę najczęściej na otwartej przestrzeni - wykształcił cechy znane nam z psowatych. Tak samo stworzenia wodne polujące na szybkie ryby, nie żerujące na dnie, najlepiej sprawdzają się najwyraźniej jako obłe, walcowate, z wydłużonymi pyskami i silnie umięśnionym ogonem.

Co ciekawe, nie znaleziono jeszcze nic, co dowodziłoby konwergencji ogólnej budowy człowieka - najwyraźniej jesteśmy pierwszym takim eksperymentem i to średnio udanym, skoro nasze młode muszą dojrzewać pod opieką rodzica minimum 13 lat do momentu zdolności do skutecznego przekazania genów chociaż raz. U ludzi konwergencję widać w rzeczach drobnych, np. oczy czy... mikroflora jelitowa i różne cuda w DNA.

Na zdrowie.

#ewolucja #biologia #paleontologia #ciekawostki pokaż całość

źródło: s8int.com

DIPROTODON (Diprotodon), kopalny rodzaj ssaków z nadrzędu torbaczy. Pokroju olbrzymiego wombata. Największy z torbaczy, osiągały rozmiary nosorożca, długość ciała 3 m, wysokość w kłębie około 2,6 m. Był roślinożerny. Znany z osadów plejstocenu w Australii.
#wymarlegatunki #zwierzeta #ssaki #torbacze #megafauna #paleontologia pokaż całość

źródło: pm1.narvii.com

Carnufex - triasowy krokodylomorf z USA

#paleoart #paleontologia #gady

źródło: pbs.twimg.com

Edestus - rodzaj rekinów z późnego dewonu - końca karbonu

#paleoart #paleontologia #ryby

źródło: pbs.twimg.com

"Eksplozja kambryjska młodsza o 2 ml. l." Fauna kambryjska zastąpiła ediakarańską w ciągu 410 tys. l.?

Szanowni Doktorzy i Profesorowie oraz Magistrzy biologii, paleontologii i geologii, czy wy to widzicie i nie grzmicie!? To już nie jest objaw ingnorancji. Jeżeli 'Nauka w Polsce' dobrze przetłumaczyła (sprawdze), to jest to obraz totalnego nieuctwa i kompromitacji tych badaczy! :) Nie dość, że zmarnotrawili pieniądze na swoje badania, 2 miliony lat w te czy wewte, co za istotna różnica? Nie dość że kłamią odnośnie rzekomej skuteczności/ precyzji datowań, margines błędu przy takich skalach jest większy niż 2 ml. lat, to jeszcze ten kocopoł :))) Dodam że nawet w miarę wiarogodna metoda C-14 została ostatnio poddana ostrej krytyce, po dodatkowych badaniach. Trzeba będzie jeszcze raz napisać książki do historii Izraela i nie tylko!

http://kopalniawiedzy.pl/datowanie-radioweglowe-krzywa-kalibracji-Lewant-Izrael-Egipt,28294

http://www.nytimes.com/1990/05/31/us/errors-are-feared-in-carbon-dating.html

Chcą powiedzieć, że wszystkie główne typy poza kręgowcami wyewoluowały w ciągu 410 tys. lat? I że był za to odpowiedzialny ewolucyjny wyścig zbrojeń? Ci ludzie nie mają pojęcia o biologii ewolucyjnej i geologii historycznej, dlatego nie znają podstawowych hipotez, choć bajkowych, odtłumaczających Eksplozję Kambryjską. Zakłada ona, że przed okresem kambryjskim miała miejsce epoka lodowcowa, która podzieliła świat na różne nisze ekologiczne, to w nich rzekomo w przeciągu około 5-10 000 000 lat wyewoluowały te wszystkie typy. Potem lód stopniał i nagle w zapisie kopalnym zaczęły się zaznaczać te typy :) Jeszcze raz podreślam Jeżeli tłumaczenie jest prawdziwe i zostało to opublikowane w porządnej literaturze naukowej, to recenzentów należy niezwłocznie przekwalifikować na kierowców ciężarowek.

"Co więcej, naukowcom udało się ustalić, że zastąpienie fauny ediakarańskiej kambryjską nastąpiło w ciągu ok. 410 tys. lat. „Z geologicznego punktu widzenia to prawdziwy sprint” - wyjaśnia Linnemann.

Tak szybki proces można wyjaśnić na zasadzie biologicznego „wyścigu zbrojeń”. Kiedy drapieżnik rozwinął zdolność przemieszczania się, jego ofiary musiały wypracować lepszą zdolność obrony, np. pancerze ochronne."

http://bioslawek.files.wordpress.com/2012/04/zrzut-ekranu-z-2015-02-19-211825.png

Uruchomili mnie i zaczęła się nowa śruba :)))We wszystkich dostepnych streszczeniach, jakie znalazłem rzeczywiście tak jest napisane. Nie widziałem jeszcze oryginalnej pracy, więc mam nadzieję że napisali do laicy i potem jeden od drugiego kopiowali, a nie naukowcy o zdrowych zmysłach. Skoro na oddzielenie się od rzekomego wspólnego przodka i na ewolucję szympansów i ludzi do obecnej postaci, potrzeba było około 6 000 000 lat, to jak to mogłoby być możeliwe żeby przez 410,000 wyewoluowały wszystkie możliwe plany budowy (typy), jakie obserwujemy w biologii oprócz kręgowców?

Wydaje mi się, że ci uczeni akceptują powszechną hipotezę epoki lodowcowej i nie mieli na myśli samego wyewoluowania tych planów budowy od zera, tylko radiację adaptacyjną reprezentujących te plany budowy organizmów, jaka nastąpiła po stopieniu lodowców i po tym, jak wszystko się wymieszało, rozprzestrzeniło po ziemskich oceanach, tworząc ekologię kambryjską, zastępując ediakarańską. Np. w tym artykule z 2009 roku, z uwagi na kompletny brak dowodów kopalnych potwiedzających hipotezę lodowcową w ewolucji organizmów kambryjskich usiłuje się ją wspierać filogenetyką molekularną: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20375317

Darwiniści nie potrafią porządnie wykalibrować zegara molekularnego i mylą się o dziesiatki milionów lat, a w tym przypadku próbuja wszystko poukładać do kupy i wpasować w hipotezę lodowcową, na podstawie porówniań słabo poznanych genetycznych sieci regulacycjnych, odpowiedzialnych za powstawanie różnych planów budowy. Typowe bajkopisarstwo :) Proszę zobaczyć, jak polegli w przypadku hipotez dotyczących pochodzenia roślin: http://elavepene.us/wpis/37786057/skamienialosci-istotnych-grup-roslin-odkryte-na-bl/

Szukając wiadomości na ten temat, trafiłem na różne artykuły. W jednym napisano, że eksplozja kambryjska była podzielona na dwie fazy: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6226464/
Inne mówią szczerze o wielkiem przepastnej luce w naszej wiedzy. Np. w zapisie kopalnym nie obserwujemy powolnej radiacji adaptacyjnej, tylko nagłe i niemal równoczesne pojawienie się organizmów kambryjskich ca całym obliczu ziemi: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3861885/

Tutaj natomiast jest przeglądówka, której celem jest ODtłumaczanie braku dowodów na ewolucję kambryjskich organizmów. Opisano w niej wszelkie możliwe hipotezy, jakie zaproponowano do tego czasu, podając odnośniki do odpowiednich artykułów i uczciwie przyznano, że wszystkie są kontrowersyjne. Np. jedna z nich mówi, że PRZEDkambryjskie skały, które zawierały skamieliny ewolucyjnych przodków organizmów kambryjskich….wyerodowały! :) : http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1578734/

W tym tekście się zapewnia, że za brak form przejściowych, wiodących do organizmów kambryjskich odpowiadają warunki klimatyczne i ekologiczne, brak twardych pancerzy u ewolucyjnych przodków organizmów kambryjskich i w efekcie wszystko się zgania na ubogi zapis kopalny, którego skutkiem jest małe prawdopodobieństwo fosylizacji. Innymi słowy: dowody na ewolucje orgamnizmów kambryjskich są ukryte w lukach ludzkiej wiedzy -zdają się sugerować autorzy: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26439348

http://phys.org/news/2018-12-uranium-lead-dating-cambrian-explosion-younger.html

„Moreover, the scientists' data series reveal that the development of the fauna took place within a very short period. The transition from the "Ediacara biota" – multi-celled but very simply organisms – to the diverse Cambrian life forms occurred over less than 410,000 years. "From a geological point of view, this represents a veritable sprint," according to the research team. Based on the current study, this rapid faunal change may be best explained as a kind of "biological arms race": New fundamental traits accelerated the subsequent evolution and fueled the next "adaptive breakthrough." "For example, if an organisms became increasingly mobile and fed on prey, previously even less mobile animals had to come up with new ways to protect themselves – which may have led to the rapid development of shells or skeletons. One achievement thus engendered the next – and, by necessity, within a shortened period of time," says Linnemann in summary. „

---------------------------------------------------------------

http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C32302%2Ckambryjska-eksplozja-wydarzyla-sie-kilka-milionow-lat-pozniej-niz-sadzono?fbclid=IwAR3hAE7alQyduikYgh5IWA6TDSW7ZPSGfsS9mM5p2XPOkDE7iV97yLpfPeA

> "Eksplozja kambryjska, jeden z najważniejszych epizodów w dziejach życia na Ziemi, wydarzyła się kilka milionów lat później, niż wynikało z dotychczasowych datowań – poinformowali naukowcy na łamach pisma „Terra Nova”.

Stosując metodę datowania opartą na zastosowaniu izotopów uranu i ołowiu, naukowcy z międzynarodowego zespołu ustalili, że tzw. eksplozja kambryjska rozpoczęła się ok. 538,8 mln lat temu.

W trakcie tego wydarzenia, które rozpoczyna okres kambru i erę paleozoiczną, na Ziemi pojawiła się ogromna liczba nowych organizmów wielokomórkowych, w tym przodkowie wielu grup zwierząt - mięczaków, owadów, skorupiaków i kręgowców. Mimo że proces trwał kilka milionów lat, w skali geologicznej był on na tyle gwałtowny, że w odniesieniu do tego okresu stosuje się umowną nazwę „eksplozja”.

W tym czasie z kolei wymarły inne formy żywe, tzw. fauna ediakarańska, czyli najstarsze znane organizmy wielokomórkowe.

„Udało nam się doprecyzować okno czasowe, w którym rozpoczął się ten epizod” - wyjaśnia prof. Ulf Linnemann z Senckenberg Gesellschaft für Naturforschung w Dreźnie (Niemcy).

Naukowcy badali wiek skał z kilku warstw wulkanicznych w południowej Namibii. Metoda polega na analizie tempa rozpadu uranu w minerale o nazwie cyrkon. Dzięki temu można precyzyjnie ustalić wiek skał.

Z ich badań wynika, że eksplozja kambryjska rozpoczęła się ok. dwa miliony lat później, niż dotąd zakładano.

Co więcej, naukowcom udało się ustalić, że zastąpienie fauny ediakarańskiej kambryjską nastąpiło w ciągu ok. 410 tys. lat. „Z geologicznego punktu widzenia to prawdziwy sprint” - wyjaśnia Linnemann.

Tak szybki proces można wyjaśnić na zasadzie biologicznego „wyścigu zbrojeń”. Kiedy drapieżnik rozwinął zdolność przemieszczania się, jego ofiary musiały wypracować lepszą zdolność obrony, np. pancerze ochronne."

Więcej: http://www.alphagalileo.org/en-gb/Item-Display/ItemId/172372

#nauka #paleontologia #eksplozjakambryjska #ciekawostki pokaż całość

źródło: Zrzut ekranu z 2019-01-06 231613.png

Materpiscis - późno-dewońska ryba pancerna, najstarszy, znany żyworodny kręgowiec

#paleoart #paleontologia #ryby

źródło: pbs.twimg.com

Ostatni #paleoart w tym roku - więc niepoważnie, za to ślicznie: papużkoraptory :D Od góry kolejno raptorek inspirowany: błękitną papużką falistą, nimfą w upierzeniu dzikim, nierozłączką rudogłową i zeberką timorską (to nie papuga).

Szęśliwego Nowego Roku ;)

Autor(ka), Kaenith, buszuje na Tumblrze, polecam.

#paleontologia #dinozaury #papugi #paleontologiaboners #zwierzaczki pokaż całość

źródło: i.pinimg.com

Helveticosaurus - szwajcarski gad ze środkowego triasu, bydle miało 2 metry długości

#gadymorskie #paleoart #paleontologia

źródło: pbs.twimg.com

Yutyrannus czyli ten chiński tyranozaur z piórami

#paleontologia #paleoart #dinozaury

źródło: pbs.twimg.com

Vegasaurus

#paleoart #paleontologia #gadymorskie

źródło: pbs.twimg.com

Livyatan polujący na mniejsze walenie
#paleoart #paleontologia

źródło: images-wixmp-ed30a86b8c4ca887773594c2.wixmp.com

#dobrazmiana #nauka #paleontologia #polityka #neuropa

źródło: s124jkfdu.jpg

Kiedy czyta się takie rzeczy, trudno nie zakląć. Rydzyk albo inszy purpurat zmarszczy brew, a już otwierają się państwowe skarbce, trzeba parę złotych na naukę - pisowski beton udaje że nie ma tematu:

"Polscy paleontolodzy odkryli szczątki gada żyjącego ponad 200 mln lat temu. Na model jego czaszki pieniędzy nie dały ani Ministerstwo Nauki, ani Polska Akademia Nauk. Dzięki zbiórce w internecie będzie można ją oglądać w Pałacu Kultury. Inaczej trafiłaby do Szwecji.

To było wielkie odkrycie mijającego roku, które zmieniło naszą dotychczasową wiedzę o tym, jak wyglądały pradawne gady. Informowało o nim prestiżowe amerykańskie czasopismo naukowe „Science” i rozpisywały się krajowe media. Po kilku latach pracy polscy paleontolodzy odkryli na Śląsku skamielinę ssakokształtnego gada – Lisowicia bojani. Poza dinozaurami to największe zwierzę lądowe, jakie do tej pory poznaliśmy.

Jeszcze do niedawna model czaszki gada olbrzyma można było oglądać w Muzeum Ewolucji, które mieści się w Pałacu Kultury. – Rekonstrukcję, którą pokazaliśmy na konferencji prasowej, wykonała rzeźbiarka Marta Szubert – opowiada prof. Tomasz Sulej, jeden z odkrywców Lisowicia bojani i kierownik Muzeum Ewolucji. – Marta Szubert modele prehistorycznych zwierząt tworzy już od ponad 18 lat, jest bardzo utalentowana, wykonała model z ogromną precyzją – dodaje prof. Sulej.

Wykonanie modelu kosztowało 11 tys. zł. Jednak na jego sfinansowanie Muzeum Ewolucji nie wystarczyło pieniędzy. Mimo że Lisowicia bojani to jedno z najważniejszych odkryć dokonanych przez polskich paleontologów w ostatnich latach, pokrycia kosztów rekonstrukcji odmówiły zarówno Ministerstwo Nauki, jak i Polska Akademia Nauk. Potrzebne pieniądze udało się zebrać w kilka dni dzięki naukowym pasjonatom, którzy zorganizowali zbiórkę w internecie. Co stałoby się z czaszką, gdyby nie było na nią funduszy? Nie moglibyśmy oglądać jej w Pałacu Kultury, ponieważ trafiłaby za granicę. – Najpewniej do szwedzkiego Muzeum Historii Naturalnej, które jest nią zainteresowane – mówi prof. Sulej."

http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/7,54420,24310525,ministerstwo-oszczedza-na-ewolucji-na-wielkie-odkrycie-zbiorka.html#S.-K.C-B.3-L.1.maly

pokaż spoiler #polska #nauka #paleontologia #polityka #bekazpisu #dojnazmiana #dobrazmiana #lisowiciabojani

http://bi.im-g.pl/im/c6/19/17/z24221894V,Lisowicia-bojani-w-Muzeum-Ewolucji.jpg pokaż całość

( ͡° ͜ʖ ͡°) #heheszki #humorobrazkowy #paleontologia

źródło: meme.png

To już 13 lat tutaj... ¯\_(ツ)_/¯

Co ciekawe, @wykop został oficjalnie uruchomiony 28 grudnia, dziś jest 25 (⌐ ͡■ ͜ʖ ͡■)

Pozdrawiam Wszystkich, udanego przyszłego roku Mirabelki i Mirki!

pokaż spoiler #paleontologia #wykop #chwalesie i #zalesie #heheszki #ciekawostki
pokaż całość

źródło: Screenshot_20181225-093439__01.jpg

Dawno nie wrzucałam #paleoart, więc tym razem combo ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Na obrazku od lewej: Hesperornis, Xiphactinus, Tylosaurus.

Hesperonis to taka prehistoryczna krzyżówka pingwina i kormorana - już nie latał (silnie zredukowane skrzydła), ale jeszcze nie bujał się na boczki jak pingwiny. Nogi ptaków z tego rodzaju były już przesunięte na tył tułowia, ale szyja jeszcze była długa i giętka. Do tego, uwaga, H. miał zęby ᶘᵒᴥᵒᶅ Żył w późnej kredzie, ale wymarł stanowczo przed dinozaurami.

Xiphactinus - rodzaj ryb kostnych. Duże (nawet do 6 metrów) drapieżne skurczybyki, przy tym żarłoczne (znaleziono słynny szkielet 4-metrowego egzemplarza, który zmarł bolesną śmiercią szczęśliwego żarłoka po połknięciu niemal dwumetrowej ofiary). Ryby z tego rodzaju dotrwały szczęśliwie do końca kredy i spokojnie wyginęły z dinozaurami.

No i na końcu tylozaur, morski gad (a nawet jaszczurka) należący do mozazaurów, dorastający nawet do 14 metrów (maks). Zjadał generalnie wszystko, co się nawinęło: ryby, w tym rekiny, ptaki, inne mozazaury, plezjozaury, padlinę. Wyginął niedługo po hesperonisach.

Piękną scenkę rodzajową zawinęłam z Devianta o tu.

#paleontologia #paleontologiaboners #dinozaury #zwierzaczki #ciekawostki pokaż całość

źródło: 66.media.tumblr.com

Uszanowanko, dziś będzie o rekinach.

Rekiny są jednym z najczęściej podawanych przykładów żywych skamieniałości. Pojawiły się na długo przed dinozaurami i w niemal niezmienionej formie przetrwały do dziś, prawda? Tak podają liczne źródła. Tyle, że rzeczywistość nie wygląda tak prosto. Rekiny od momentu pojawienia się na świecie przeszły długą drogę, nierzadko przyjmując zaskakujące kształty. Niedawno [pokrótce opisałem powstanie i rozwój ryb](http://elavepene.us/wpis/37020789/wrocilem-ᕦ-ooˇ-ᕤ-sposrod-wszystkich-kopalnych/), który też jest bardziej skomplikowany, niż wydaje się na pierwszy rzut oka, a teraz zajmę się rekinami, a szerzej: chrzęstnoszkieletowymi.

POCZĄTKI

Powstanie chrzęstnoszkieletowych przez długie lata było tematem licznych sporów i dyskusji, jednak dziś panuje jako taki naukowy konsensus zakładający, że wyodrębniły się z akantodów (Acanthodii), zwanych także rybami fałdopłetwymi. Dużo rozjaśniło w tej kwestii opisanie Doliodus problematicus, który miał cechy zarówno ryb chrzęstnych, jak i akantodów (zwłaszcza w budowie szczęk). Same Acanthodii są w literaturze angielskojęzycznej często nazywane “kolczastymi rekinami” (spiny sharks). Swoją angielską nazwę zawdzięczają temu, że wszystkie ich płetwy, z wyjątkiem tej ogonowej, były rozpostarte na skostniałych kolcach. Były to też jedyne szczękowce, które miały więcej niż cztery kończyny (w tym przypadku płetwy parzyste). Ryby te pojawiły się w sylurze około 440 mln lat temu i zniknęły w wymieraniu permskim, 250 mln lat temu (oczywiście pomijam tutaj same chrzęstnoszkieletowe).

akantod Ischnacanthus gracilis, autor: Nobu Tamura

Ryby chrzęstnoszkieletowe (Chondrichthyes) dzielą się na:
- zrosłogłowe, zwane też chimerami (Holocephali)
- spodouste (Elasmobranchii)

Te ostatnie z kolei możemy podzielić na dwa rodzaje:
- rekiny (Selachimorpha)
- płaszczki (Batoidea)

Badania genetyczne (właściwie to wnioskowanie bayesowskie w filogenetyce molekularnej) sugerują, że zrosłogłowe oddzieliły się 421 mln lat temu, a płaszczki pod koniec karbonu, 306 mln lat temu.

uproszczona wersja pokrewieństwa stworzeń opisywanych poniżej; użyłem do tego najnowsze osiągnięcia technologiczne ( ͡º ͜ʖ͡º)

Ze środkowego i późnego ordowiku znane są łuski, które czasem są łączone z chrzęstnoszkieletowymi, jednak ich klasyfikacja jest niepewna. Niestety, wiele ryb chrzęstnych znamy tylko z zębów, bo to jedyna część ich szkieletu, która stosunkowo łatwo poddaje się fosylizacji. Najstarszym znanym rekinem (a właściwie jeszcze-nie-rekinem), co do przynależności którego paleontolodzy są zgodni, jest rodzaj Cladoselache. Drapieżnik ten żył 370 mln lat temu i osiągał niecałe dwa metry długości. Był całkiem zwinnym pływakiem, co oprócz przydatności w polowaniu pomagało mu w ucieczce przed dunkleosteusem, który był dominującym drapieżnikiem swoich czasów. W przeciwieństwie, do większości kopalnych chrzęstnoszkieletowych, znamy cały szkielet Cladoselache; w kilku okazach zachowały się nawet odciski organów wewnętrznych i obrysu ciała.

Cladoselache uciekający przed Dunkleosteus, autor: Tuomas Koivurinne

ZROSŁOGŁOWE

Zrosłogłowe są dziś reprezentowane tylko przez jeden rząd, jednak kiedyś były znacznie bardziej zróżnicowane. I podobnie jaki ich dzisiejsi krewni, potrafiły zadziwić swoimi kształtami. Nazywanie ich chimerami nie jest do końca poprawne, gdyż nie każdy zrosłogłowy jest chimerą. Czasem stosuje się takie nazewnictwo, ale raczej zwyczajowo, bo same chimery są znacznie niższym taksonem (rodzaj Chimaera).

Wracając do gatunków kopalnych należy wspomnieć o żyjącej 350 mln lat temu Belantsea montana (obrazek autorstwa Ceri Thomas/Nix Draw Stuff), która osiągała trochę ponad pół metra długości i niezbyt przypominała dzisiejsze rekiny. Młodszy od niej Iniopteryx rushlaui (obrazek autorstwa Nobu Tamury) zaskakiwał umiejscowieniem płetw piersiowych, które mogą nasuwać skojarzenie z dzisiejszymi rybami latającymi.

Kolejne ciekawe Holocephali należą do rzędu Symmoriida. Ryby te dzielą się na kilka linii (wszystkie wymarłe), ale ominę rzucanie ich nazwami i po prostu wspomnę o dwóch charakterystycznych przedstawicielach Symmoriida. Mam nadzieję, że tekst przez to będzie łatwiejszy do przebrnięcia i nie przestraszy mnogością systematyki.

Pierwszym bohaterem jest Falcatus falcatus. Żył w karbonie, 335-318 mln lat temu. Dorosłe osobniki miały 25-30 cm długości. Kształt i rozmiar płetw sugerują, że falkat był dobrym pływakiem, a duże oczy są charakterystyczne dla zwierząt głębinowych. Prawdopodobnie polował na mniejsze ryby oraz mięczaki. Paleontologów początkowo zadziwiała ozdoba, która wyrastała nad głową ryby, a występowała tylko u samców, więc jej funkcja była najprawdopodobniej pokazowa. Tu ciekawostka: wiemy z zapisu kopalnego, że osobniki z wyrostkami były samcami, ponieważ u chrzęstnoszkieletowych całkiem łatwo odróżnić płeć. Samce rekinów mają tzw. pterygopodium, czyli wydłużony wyrostek na każdej płetwie brzusznej. Wyrostki te służą do wprowadzenia nasienia do ciała samicy (rekiny nie mają penisów). Znamy kilka dobrze zachowanych obrysów ciała Falcatus i charakterystyczne wyrostki występowały tylko u osobników z pterygopodiami.

samiec Falcatus falcatus, autor: Mikhail Tikhonov

Kolejnym Symmoriida jest rodzaj Stethacanthus, który zawierał w sobie kilka gatunków (typowym jest S. altonensis). Drapieżniki te żyły w dewonie i karbonie; pojawiły się trochę ponad 382 mln lat temu i przetrwały niemal przez 50 mln lat. Nie dorastały nawet do metra długości, a dymorfizm płciowy przejawiał się m.in. jeszcze bardziej niezwykłą ozdobą niż u Falcatus: samce Stethacanthus miały dwie płetwy grzbietowe. Pierwsza z nich u dorosłych osobników była niezwykle duża i na przyjmowała kształt przypominający dysk leżący na jej czubku. W dodatku na szczycie była pokryta pseudozębami (tak naprawdę to przekształcone łuski). Podobne twory rosły na czubku głowy zwierzęcia. Warto tu na marginesie zaznaczyć, że łuski rekinów nie przypominają łusek ryb kostnoszkieletowych, a bardziej ich zęby. Łuski takie nazywamy plakoidalnymi i są one homologiczne (tzn. mają wspólne pochodzenie) do zębów ryb kostnych, w tym tetrapodów (czyli m.in. ludzi). Są one pokryte dentyną, a na powierzchni zmineralizowana wersją dentyny (tzw. witrodentyną). To dzięki takiej budowie łusek ryby chrzęstne są wolne od wielu pasożytów, które atakują morskie ssaki (np. pąkle). Same rekiny są zadziwiająco szorstkie w dotyku.

Stethacantus miał mniejsze płetwy niż inne rekiny podobnej wielkości, więc zapewne nie był najszybszym pływakiem (okazała ozdoba sprawiała, że samce były jeszcze wolniejsze). Ryby te zapewne żyły blisko dna i polowały na niewielką i powolna zdobycz (lub taką zagrzebaną w dnie morskim), a także mogły pożywiać się padliną. Przez lata powstało wiele hipotez próbujących wyjaśnić funkcję niezwykłej konstrukcji na plecach Stethacantus. Jedna z najdłużej utrzymujących się zakłada rolę obronną. Ozdoba widziana z góry, razem z „zębami” na szczycie głowy, mogły wyglądać jak rozwarta paszcza większego drapieżnika. Jednak fakt, że miały ją tylko osobniki męskie, każe sądzić, że podstawową jej funkcją była ta pokazowa. Samce z okazalszym wyrostkiem miałby być atrakcyjniejsze dla samic. Oczywiście możliwe, że ozdoba ta była wykorzystywana także na inne sposoby.

Stethacantus, autor: Alain Beneteau

Ciekawym krewnym chimer (chociaż niezbyt blisko spokrewnionym z dwiema wymienionymi wyżej) był Helicoprion. To nazwa rodzajowa,obejmująca kilka znanych gatunków żyjących w permie, około 290 mln lat temu, chociaż możliwe, że przetrwały nawet do wczesnego triasu (250-245 mln lat temu). Helikopriony były dużymi drapieżnikami, rozmaite źródła popularnonaukowe podają, że największe osobniki mogły osiągać 7-8 m długości, jednak skamieniałości sugerują, że mogło to być 10, a nawet 12 metrów (największy znany żarłacz biały, samica o imieniu Deep Blue, ledwo przekracza 6 metrów).

Helicoprion, rozmiar spirali zębowej jest przesadzony, autor: Stolpergeist

Helikoprion był silnie wyspecjalizowanym drapieżnikiem o niezwykłych szczękach. Jego zęby układały się w tzw. spiralę zębową (zdjęcie pochodzi z Wikipedii). U rekinów (i ich krewnych) stare zęby zazwyczaj wypadają i są zastępowane przez nowe, jednak w tym przypadku nowe, większe zęby wyrastały za starymi, mniejszymi. Pierwszą taką spiralę opisano w 1899 roku jako przyrodniczą zagadkę (należała do Helicoprion bessonowi); od tamtej pory przypisywano jej różne funkcje i umieszczano w rozmaitych miejscach na ciele zwierzęcia (oczywiście nie wszystkie pomysły były brane na poważnie). W 2013 roku opisano pierwszą czaszkę helikopriona (szkielet pozaczaszkowy nadal jest nieznany), co w końcu pozwoliło umieścić strukturę w zapewne właściwym miejscu. Spirala znajdowała się w głębi dolnej szczęki i służyła do miażdżenia/cięcia ofiar.

PRAREKINY

Jednym z najstarszych rekinów (właściwie prawie-rekinów) był rodzaj Xenacanthus. Pojawił się w późnym dewonie i przetrwał aż do końca triasu (około 200 mln lat temu), chociaż był już wtedy taksonem reliktowym. Dorastał do metra długości (chociaż jego krewniacy mogli być nawet trzy razy więksi) i był stworzeniem słodkowodnym. Płetwa grzbietowa ciągnęła się aż do ogona, okrążała go i łączyła się z płetwą odbytową. Przypomina to budowę dzisiejszych węgorzy, więc całkiem prawdopodobne, że Xenacanthus pływał w zbliżony do nich sposób. Możliwe, że Xenacanthusprzejawiał zachowania kanibalistyczne (co nie powinno dziwić u chrzęstnoszkieletowych); wiemy, że jego bliski krewny, Orthacanthusczasem pożerał mniejsze osobniki swojego gatunku.

Xenacanthus, autorka: Ashley Patch

Gdy Xenacanthusi jego krewniacy zdobywali wody słodkie, w oceanach zadomowiły się chrzęstnoszkieletowe z rzędu Hybodontiformes (chociaż te też miały krótki romans ze środowiskiem słodkowodnym). Powstały w karbonie (około 360 mln lat temu) i teoretycznie osiągnęły spory sukces ewolucyjny, gdyż ich niedobitki przetrwały jeszcze do 5 mln lat temu – ale oczywiście nie jest tak różowo. Pod koniec jury i w kredzie stopniowo traciły na znaczeniu, wypierane przez inne rekiny. To właśnie presja ze strony konkurencji sprawiła, że niemal całkowicie wymarły z końcem kredy (ok. 66 mln lat temu). Praktycznie zniknęły z zapisu kopalnego, a jedynie istnienie gatunku Miosynechodus mora jest datowane na 23-5 mln lat (chociaż naprawdę ciężko jest znaleźć jakieś dokładniejsze informacje na ten temat).

Typowym przedstawicielem Hybodontiformes, od którego nazwę wziął cały klad, jest Hybodus. Rodzaj ten pojawił się pod koniec permu (260 mln lat temu) i przetrwał aż do wymierania kredowego, które uśmierciło m.in. nieptasie dinozaury. Największe okazy dorastały do dwóch metrów długości. Hybodus był pospolitym drapieżnikiem mezozoiku (zwłaszcza triasu), które żerowały w płytkich morzach. Miał stosunkowo małe szczęki o drobnych zębach, więc jego ofiary nie były zbyt duże. Ryba ta miała też dwa rodzaje zębów (jedne lepiej chwytające, drugie bardziej miażdżące), więc przypuszczalnie żywiła się całkiem zróżnicowaną zwierzyną (przypuszcza się, że była oportunistą i zjadała to, co akurat się nawinie). Zęby Hybodus są całkiem często znajdowane na terenie Polski.

Hybodus, autor: Andrea Morandini

Innym ciekawym przedstawicielem Hybodontiformes był Ptychodus mortoni (obrazek autorstwa Robinsona Kunza). Żył 90 mln lat temu i znany jest głównie z zębów (chociaż znamy kilka jego szczęk i fragmentaryczne części szkieletu pozaczaszkowego). Jego zęby były nietypowe jak na rekina; dolna i górna szczęka była gęsto pokryta płaskimi zębami tworzącymi płyty, które były dobrze przystosowane do miażdżenia twardych części bezkręgowców. Zapewne żywił się małżami i amonitami. Był całkiem sporym drapieżnikiem, osiągał ponad 10 m długości, a możliwe, że jego bliski krewniak, Ptychodus rugosus, przekraczał 14 m.

REKINY

Współczesne rekiny (a właściwie to takie, które już zaczynały przypominać te współczesne) pojawiły się w kredzie, około 100 mln lat temu. Rodzaj Squalicoraxbył dość pospolity w późnej kredzie, a różne gatunki należące do niego osiągały rozmiary między 1,5 a 5 metrów długości. Odkryto skamieniały szkielet tego rekina, stąd wiemy, że kształtem ciała nie odbiegał mocno od dzisiejszych żarłaczy. Był aktywnym drapieżnikiem (ale także nie pogardził padliną; jego ząb znaleziono m.in. na kości dinozaura). Przetrwał aż do końca kredy. Innym przypominającym dzisiejsze rekinem z późnej kredy był rodzaj Cretoxyrhina. Czasem jest nazywany rekinem Ginsu (Ginsu shark; Ginsu to popularna w USA, zwłaszcza w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku, marka noży). Osobniki Cretoxyrhina mogły przekraczać 9 m długości, a gatunek ten był jednym z najważniejszych drapieżników morskich swoich czasów (chociaż miał silną konkurencję ze strony innych kręgowców, choćby morskich jaszczurów z rodziny mozazaurów).

Cretoxyrhina, dwa osobniki Squalicorax oaz martwy hadrozaur Claosaurus; autor: Dmitry Bogdanov

W neogenie, 23 do 2,5 mln lat temu, w oceanach grasowała gwiazda paleontologii, olbrzymi megalodon. To chyba najpopularniejsza kopalna ryba – przypomnijcie sobie chociażby tegoroczny film The Meg, kolejny z tego roku, Megalodon, czy serię Megashark vs…, gdzie megalodon walczy z gigantycznymi potworami. Olbrzymi żarłacz polujący na wieloryby pobudza wyobraźnię. Tylko, jak to zwykle bywa, powszechne wyobrażenie na jego temat niekoniecznie pokrywa się ze stanem wiedzy, którą dysponują paleontolodzy. Nawet nazwa, pod którą jest znany – Carcharodon megalodon – jest błędna. Tak naprawdę ten gatunek nazywa się Carcharocles megalodon. Brzmi podobnie, ale jednak to nie to samo. Przez długi czas był uważany za żarłacza (Carcharodon właśnie), jednak dziś już wiemy, że był tylko krewnym tych znanych rekinów, i to nie najbliższym. Przodkowie żarłacza białego i megalodona odzielili się od siebie jeszcze w kredzie.

Pomyłka ta wzięła się stąd, że C. megalodon jest znany głównie z zębów, kilku fragmentów (naprawdę lichych i nielicznych) szkieletu pozaczaszkowego i zadziwiająco sporej ilości koprolitów (skamieniałych odchodów). Podobieństwo zębów megalodona do tych żarłacza białego jest powierzchowne i wzięło się z konwergencji (czyli procesu ewolucyjnego, gdy podobieństwa biorą się nie z pokrewieństwa, lecz z zajmowania podobnych nisz ekologicznych; w tym przypadku strategii żywieniowych). Siłę zgryzu tego rekina oszacowano (za pomocą modeli i wzorów) na 108-182 tys. niutonów, co jest największą jak dotąd wartością w historii życia na Ziemi. Dobrze znamy rozmiar i kształt szczęk megalodona, gdyż odkryto kilka niemal kompletnych zestawów jego zębów. Paszczę mógł rozwierać do konta około 75° (czyli trochę mniej niż dzisiejsze żarłacze), jednak często przedstawia się go ze znacznie większym rozwarciem szczęk, dochodzącym nawet do 100°.

megalodon; rekonstrukcja nie do końca zgodna z aktualnym stanem wiedzy, jednak znacznie bliższy prawdy, niż to zazwyczaj się przedstawia; autor: Raph Lomotan

Również kształt ciała C. megalodon jest zazwyczaj ukazywany błędnie. Często przedstawia się go jako olbrzymiego żarłacza białego, jednak już same rozmiary zwierzęcia wskazują, że nie jest to właściwe. Co prawda nie znamy dokładnego kształtu tej ryby, jednak sporo możemy wywnioskować z wyglądu dzisiejszych rekinów (głównie tych największych) oraz innych olbrzymich morskich kręgowców. Prawdopodobnie miał proporcjonalnie mniejsze oczy i większe skrzela niż dzisiejsze żarłacze. Co więcej, znowu proporcjonalnie, płetwy piersiowe i ogonowa były większe, a pozostałe mniejsze oraz przesunięte ku tyłowi ciała.

Rozmiary megalodona także często są przesadzone. Zazwyczaj osiągał 10-11 m długości, a największe osobniki dorastały do 16 metrów (niektórzy specjaliści podają 18 metrów). Oczywiście wielkości te są szacunkowe, a różne populacje, żyjące w różnym miejscu i czasie, mogły cechować się różnymi rozmiarami. Prawdą jest, że C. megalodon polował na wieloryby, jednak ówczesne walenie były mniejsze od tych dzisiejszych. Co więcej, około 10 mln lat temu żył lewiatan (Leviathan melvillei), drapieżny waleń o olbrzymich zębach. Rozmiarami dorównywał megalodonowi.

PŁASZCZKI

Najstarsze płaszczki znamy tylko z zębów, które są datowane na wczesną jurę. Z bardziej kompletnych okazów opisany został Spathobatis bugesiacus sprzed ok. 150 mln lat; żywił się najprawdopodobniej skorupiakami i małżami. Kształtem ciała przypominał dzisiejsze rochowate, czyli rodzinę płaszczek wyglądających jak coś pomiędzy rekinami a typowymi płaszczkami (kształt ciała tych ryb podkreśla ich angielska nazwa – guitarfish).

W górnej kredzie, około 95 mln lat temu, żył Cyclobatis major (zdjęcie z Wikipedii). Ta niewielka ryba miała 10-20 cm długości i żyła w ciepłych, płytkich morzach (których było całkiem sporo w górnej kredzie). Z wyglądu była zbliżona do dzisiejszych płaszczek, jednak miała niezwykle krótki, jak na Batoidea, ogon zaopatrzony w kolec jadowy.

Dobrze poznanym gatunkiem jest Asterotrygon maloneyi, który żył około 50 mln lat temu na terenie dzisiejszej Ameryki Północnej. Znaleziono wiele dobrze zachowanych okazów tej ryby, zarówno młodych w różnym stadium rozwoju, jaki i dorosłych osobników, samce i samice (podobnie jak ma to miejsce u rekinów, płeć u płaszczek można odróżnić po pterygopodiach). A. maloneyi był słodkowodnym gatunkiem, który dorastał do 65 cm długości. Wiele szczegółów w budowie ciała było jeszcze dość prymitywnych, jednak jego charakterystyczne cechy zostały rozwinięte u dzisiejszych płaszczek (np. budowa szczęk i ogona).

holotyp, czyli okaz typowy Asterotrygon maloneyi, zdjęcie pochodzi z Wikipedii

Ryby piły (Pristidae, piłokształtne) pojawiły się około 55-60 mln lat temu, chwilę po wyginięciu nieptasich dinozaurów. Są blisko spokrewnione z płaszczkami, zwłaszcza z rochowatymi. Niektóre z nich są całkiem spore – mogą przekraczać 7 m długości (są dłuższe od największych żarłaczy, jednak mają od nich znacznie smuklejszą budowę). W kredzie występowała rodzina Sclerorhynchidae, która bardzo przypominała piłokształtne, jednak poziom pokrewieństwa pomiędzy nimi jest nieznany. Wiele cech budowy Pristidae i Sclerorhynchidae różni się na tyle, że raczej nie były to siostrzane grupy (tzn. nie mają wspólnego, bezpośredniego przodka). Te drugie należały do płaszczek (Batoidea), jednak ich dokładna pozycja wewnątrz tej grupy jest nieznana.

Jednym ze słynniejszych Sclerorhynchidae był rodzaj Onchopristis. Żył na terenie dzisiejszej północnej Afryki, 94-100 mln lat temu. Przekraczał 5 m długości, możliwe że nawet 7 m; dokładne wymiary nie są znane, gdyż rodzaj ten rekonstruowany jest głównie na podstawie skamieniałości piły i pojedynczych zębów. Onchopristisżył w bagnistych deltach, gdzie woda słodka mieszała się ze słoną. Padał ofiarą sławnego spinozaura; znaleziono zęby ryby z gatunku O. numidus, które utkwiły w szczęce tego dinozaura.

Onchopristis atakowany przez spinozaura, autor: Alexander Lovegrove

Wiele wymarłych rekinów jest znanych jedynie z zębów, co praktycznie uniemożliwia ich rekonstrukcję. Jednak to, co wiemy, ukazuje nam niezwykłe bogactwo kształtów i przystosowań, które przez miliony lat wypracowały te zwierzęta. Także dzisiejsze chrzęstnoszkieletowe są niezwykle różnorodną grupą.
To nie tylko żarłacze, ale chociażby:
- rekiny młoty (jedne z najświeższych “wynalazków” u rekinów),
- gatunki filtrujące (długoszpar, rekin wielorybi oraz wielkogębowy),
- rekin polarny mogący żyć ponad 400 lat,
- rekin foremkowy, który wycina z żywych ofiar kawałki ciała,
- czy alopias, który poluje za pomocą ogona.

Zrosłogłowe przyjmują dziwaczne kształty (w końcu nazwa “chimery” do czegoś zobowiązuje), a płaszczki reprezentowane są zarówno przez majestatyczne manty (zwane niekiedy diabłami morskimi), jak i drętwy, które potrafią razić ofiary prądem o napięciu dochodzącym do 200 V. Rekiny (i ryby ogólnie) są znacznie bardziej ciekawe niż to się zazwyczaj przedstawia w źródłach popularnonaukowych. Zasługują na więcej uwagi, niż zazwyczaj jest im poświęcone w badaniach i powszechnym obiegu wiedzy.

Źródła, na których się opierałem są na moim blogu. Jakby się komuś chciało, to zapraszam do wykopania znaleziska. Będzie mi miło (｡◕‿‿◕｡)

Zdjęcie na dole przedstawia ząb megalodona wbity w kręg wieloryba, ale niestety jest to falsyfikat.

@Tiszka zredagowała ten tekst, a właściwie sprawiła, że w ogóle jest czytelny. No i gdyby nie ona, to pewnie skończyłbym to pisać w połowie stycznia.

#paleontologiaboners - wpisy i ciekawostki paleontologiczne
#paleoart - to co wyżej + ładne obrazki z dinozaurami i mamutami

#paleontologia #ewolucja #biologia #ciekawostki #nauka #gruparatowaniapoziomu pokaż całość

źródło: dd.jpg

Xenosmilus - machajrodont z Florydy
#paleoart #paleontologia #koty

źródło: images-wixmp-ed30a86b8c4ca887773594c2.wixmp.com

NASA: Kluczowy składnik DNA mógł wytworzyć się w przestrzeni kosmicznej.

Nowe badania sugerują, że cząsteczka cukru 2-deoksyrybozę, która umieszcza "D" w DNA - może powstać w odległych zakątkach przestrzeni.
Zespół astrofizyków NASA był w stanie stworzyć cukier DNA w warunkach laboratoryjnych naśladujących przestrzeń międzygwiezdną.

Link do znaleziska (dodałem tłumaczenie w komentarzu) http://elavepene.us/link/4704031/nasa-kluczowy-skladnik-dna-mogl-wytworzyc-sie-w-przestrzeni-kosmicznej/

#nauka #ewolucja #biologia #genetyka #paleontologia #zycie #mikrobiologia #wszechswiat #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu #liganauki #ligamozgow #swiatnauki pokaż całość

źródło: link_vxGEmbCRWEMDDuhiB7AwPvs8p3wmycQh,w300h223.jpg

Prawdopodobnie pterozaury też miały pióra jak dinozaury, co sugeruje, że pióra są o wiele starsze niż jak dotąd myślano (pterozaury, krokodyle dinozaury i ptaki są archozaurami)
@Prekambr
#paleontologia #gruparatowaniapoziomu #ewolucja #dinozaury #pterozaury

źródło: pbs.twimg.com

( ͡° ͜ʖ ͡°)
#heheszki #humorobrazkowy #dinozaury #paleontologia #memy

źródło: received_1874141592880494.jpeg

Czy Tyranozaur Rex dogoniłby człowieka?

Na podstawie śladów T. Rexa i badania skamieniałości uczeni przypuszczają, że chodził on z taką szybkością, jak przeciętny człowiek. Biegał szybciej, ale rekordzisty Usaina Bolta by nie dogonił! ( ͡° ͜ʖ ͡°)

TUTAJ są szczegóły: http://paleontologyworld.com/curiosities-q/could-you-outrun-tyrannosaurus-rex

"Usain St. Leo Bolt (ur. 21 sierpnia 1986 w Sherwood Content, Trelawny) – jamajski lekkoatleta, piłkarz, sprinter, ośmiokrotny mistrz olimpijski z Pekinu, Londynu oraz Rio de Janeiro, jedenastokrotny mistrz, dwukrotny wicemistrz oraz brązowy medalista Mistrzostw świata. Obecny rekordzista świata w sprincie na dystansie 100 i 200 m. Mierzy 195 cm wzrostu, waży około 94 kg. Dzięki swoim osiągnięciom i dominacji w rywalizacji sprinterskiej jest powszechnie uważany za najlepszego sprintera w historii."

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Usain_Bolt

#nauka #paleontologia #ciekawostki #anatomia #technologie #biologia pokaż całość

źródło: 47681349_1929221260502790_8115791690242981888_n.jpg

Inozyna może być potencjalną drogą do powstania pierwszej RNA i początkiem życia na Ziemi.

Link do znaleziska (dodałem swój opis w komentarzu) http://elavepene.us/link/4678075/inozyna-moze-byc-potencjalna-droga-do-pierwszej-rna-i-poczatkiem-zycia-na-ziemi/

#nauka #ewolucja #biologia #genetyka #paleontologia #zycie #mikrobiologia #wszechswiat #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu #liganauki #ligamozgow #swiatnauki pokaż całość

źródło: what-are-the-key-differences-between-dna-and-rna-296719.png

Czytamy naturę #4. Bo czemu nie? ( ͡° ͜ʖ ͡°)
http://www.youtube.com/watch?v=6KglsLjjXXw

1) Samolot jonowy 00:55
Po 50 latach, od kiedy przewidziano taką możliwość teoretycznie, po raz pierwszy udało się skonstruować samolot z napędem jonowym (formalnie: jonoaerodynamicznym). Jest to zupełnie nowy typ silnika, niespalinowego i bez ruchomych części, w którym dwie elektrody wywołują "wiatr" napędzający pojazd. Tego typu samolot jest niemal doskonale bezszelestny, no i ekologiczny. Otwarte jest pytanie, jak daleko można pchnąć tę technologię. #samoloty #technologia

2) Lepkie bakterie 09:42
Udało się odkryć mechanizm, za pomocą którego bakterie z grupy meningokoków (wywołujące bardzo niebezpieczne zapalenie opon mózgowych) przyczepiają się do komórek ciała ludzkiego. Okazuje się, że wysuwane przez bakterie pręciki, zwane pilusami, zostają "przywitane" przez komórki nabłkonkowe własnymi "mackami" (czyli w zasadzie nibynóżkami, podobnymi do tych wysuwanych przez ameby) - powstaje ostatecznie plątanina komórek bakteryjnych i wypustek komórek ludzkich. Teraz można się brać za "ogłupianie" komórek ludzkich, aby nie ułatwiały pracy tym niebezpiecznym intruzom. #medycyna

3) O słoniach i ludziach 14:45
Od mniej więcej 5 milionów lat w Afryce nieustannie giną kolejne gatunki wielkich ssaków roślinożernych, głównie krewniaków słoni, czyli trąbowców, ale również hipopotamów czy żyraf. Zwykle zakłada się, że winę za to ponoszą ludzie: to właśnie w ciągu ostatnich 5 mln lat nasi przodkowie wyszli z lasu na sawannę. Najnowsze badania pokazują, że najprawdopodobniej w tym akurat przypadku jesteśmy niewinni, a za ginięcie tych gatunków odpowiadają naturalne zmiany klimatyczne i przemiany szaty roślinnej. Uff... #biologia #paleontologia

Źródła:
1) Haofeng Xu i in. (2018): Flight of an aeroplane with solid-state propulsion, Nature 563, 532–535. [http://doi.org/10.1038/s41586-018-07...]
2) Charles-Orszag, A., Tsai, F. C., Bonazzi, D., Manriquez, V., Sachse, M., Mallet, A., ... & Millien, C. (2018). Adhesion to nanofibers drives cell membrane remodeling through one-dimensional wetting. Nature communications, 9(1), 4450. [http://doi.org/10.1038/s41467-018-06...]
3) Faith, J. T., Rowan, J., Du, A., & Koch, P. L. (2018). Plio-Pleistocene decline of African megaherbivores: No evidence for ancient hominin impacts. Science, 362(6417), 938-941. [http://doi.org/10.1126/science.aau2728]

Aha, wykopujcie, bo główna z płomieniem nie zrobi się sama ;) :
http://elavepene.us/link/4674893/samolot-jonowy-lepkie-bakterie-slonie-i-ludzie/

#gruparatowaniapoziomu #zainteresowania #nauka #ligamozgow #liganauki #conowegownejczer pokaż całość

@Tiszka uznała, że trylobitów zawsze mało, więc przedstawia ich kilka zaskakujących form. Polecam

#paleoart #paleontologiaboners #paleontologia #ciekawostki #zwierzaczki #mikroreklama pokaż całość

źródło: matkaprzelozona.files.wordpress.com

O kurwa, nowego abelizaura nazwali Thanos XD

link
#paleoart #paleontologia #marvel #paleoart

źródło: upload.wikimedia.org